[20.09.2024]

W dzisiejszych czasach hasło „akceptacja siebie” wybrzmiewa zewsząd – słyszymy o niej w mediach, na szkoleniach, w rozmowach. Ale co tak naprawdę kryje się za tymi słowami? Akceptacja siebie to nie tylko przyjęcie swoich zalet i sukcesów, ale też pogodzenie się z własnymi słabościami i niedoskonałościami. To zrozumienie, że nie musimy być idealni, aby zasługiwać na miłość i szacunek – zarówno od innych, jak i od siebie samego. Akceptacja siebie to również droga do wolności i spójności, która pozwala nam żyć autentycznie i pełniej.

Stanięcie w prawdzie

Akceptacja siebie to przede wszystkim stanięcie w prawdzie. To moment, w którym patrzymy na siebie bez iluzji i samooszukiwania, dostrzegając, kim naprawdę jesteśmy oraz w jakim miejscu się znajdujemy. To uczciwe spojrzenie na swoje życie i własne emocje. Wbrew pozorom, nie jest to rezygnacja z dążenia do rozwoju, ale pierwszy krok w jego stronę.

Kiedy przestajemy unikać swoich wad i słabości, a zaczynamy je akceptować, zyskujemy ogromną siłę. Akceptacja pozwala nam zobaczyć, co w sobie cenimy, a co chcielibyśmy zmienić. Pomaga nam zrozumieć, jakie są nasze zasoby, na czym możemy się oprzeć, a które obszary wymagają większej uwagi i pracy. Dzięki temu stajemy się bardziej świadomi i spójni, co daje nam poczucie wolności i autentyczności.

Niezwykli w swojej zwykłości

Akceptacja siebie nie oznacza, że zawsze musimy być szczęśliwi, spokojni czy pewni siebie. To zrozumienie, że każdy z nas ma prawo do różnych emocji i stanów. Jesteśmy sobą, niezależnie od tego, czy odczuwamy radość, złość, smutek czy zmęczenie. Każda z tych emocji to część nas, a przyjęcie ich wszystkich bez oceniania to klucz do budowania zdrowej relacji z samym sobą.

Niezwykli w swojej zwykłości, doskonali w swojej niedoskonałości – to my. Przyjęcie siebie z każdą emocją, każdą wadą i zaletą, bez ciągłej presji na bycie idealnym, otwiera nas na prawdziwy rozwój. To poczucie wolności, które pozwala nam być autentycznymi i pełnymi.

Kierunek rozwoju

Stanięcie w prawdzie o sobie może nam pomóc nie tylko w lepszym zrozumieniu siebie, ale też w nadaniu kierunku naszemu życiu. Kiedy uczciwie przyznajemy, kim jesteśmy i gdzie jesteśmy, możemy świadomie zdecydować, co chcemy rozwijać, a nad czym jeszcze pracować. Skupiając się na naszych zasobach i pracując nad deficytami, mamy szansę na bardziej autentyczny rozwój.

Akceptacja to pierwszy krok – nie rezygnacja, ale świadoma decyzja o tym, jaką drogą chcemy iść. To zrozumienie, że rozwój nie oznacza stawania się kimś innym, ale pełniejsze wyrażanie tego, kim już jesteśmy. To droga do wolności i spójności, która umożliwia nam pełniejsze i bardziej autentyczne życie.

Podsumowanie

Akceptacja siebie to nie tylko modne hasło, ale proces głębokiej, codziennej pracy nad wewnętrzną życzliwością i zrozumieniem. To odwaga, by stanąć w prawdzie o sobie – zarówno o swoich mocnych stronach, jak i deficytach. Dzięki akceptacji zyskujemy przestrzeń na autentyczny rozwój, bez ciągłej presji bycia idealnym. Akceptacja to nie koniec drogi, ale fundament, na którym możemy budować lepszą, bardziej świadomą wersję siebie – wolną i spójną.

Ewa Gołębiewska – psycholog

Odwaga odgrywa fundamentalną rolę w asertywności. Bycie asertywnym to nie tylko kwestia komunikowania się w sposób bezpośredni i pełen szacunku, ale także umiejętność bronienia swoich praw, nawet gdy może to być trudne lub ryzykowne. Wielu z nas odczuwa obawy przed wyrażaniem swoich myśli, uczuć i potrzeb z obawy przed odrzuceniem, konfliktami czy krytyką. Właśnie tutaj odwaga staje się kluczowym elementem, który pomaga nam stawić czoła trudnym sytuacjom.

Dlaczego odwaga jest tak ważna w asertywności?

1. Wyrażanie siebie Asertywność wymaga odwagi do otwartego wyrażania siebie w sposób szczery i autentyczny. Oznacza to mówienie tego, co naprawdę myślimy, bez ukrywania swoich uczuć czy udawania zgody z innymi. Często oznacza to wyrażanie myśli, które mogą nie być popularne, co wymaga wewnętrznej siły.
2. Stawianie granic Kluczowym aspektem asertywności jest umiejętność stanowczego wyznaczania granic. Czasami konieczne jest powiedzenie „nie” w sytuacjach, gdy ktoś próbuje naruszyć nasze granice. Mówienie „nie” w sposób zdecydowany, ale pełen szacunku, wymaga odwagi, zwłaszcza jeśli obawiamy się reakcji drugiej osoby. Być asertywnym to nie tylko mówić 'nie’ innym, ale mówić 'tak’ sobie!
3. Przyjmowanie krytyki Asertywność to także otwartość na konstruktywną krytykę. Przyjęcie informacji zwrotnej może być trudne, zwłaszcza gdy dotyczy ona naszych błędów lub niedociągnięć. Warto mieć otwarty umysł, przyjąć krytykę i traktować ją jako okazję do rozwoju.
4. Konfrontacja Czasami asertywność oznacza konieczność zmierzenia się z konfliktem. Może to obejmować rozwiązanie trudnej sytuacji w pracy, w związku lub w relacjach z bliskimi. Konfrontacja wymaga odwagi, aby podjąć problem w sposób konstruktywny, zamiast unikać go lub reagować agresywnie.

Jak rozwijać odwagę w asertywności?

1. Przygotowanie i praktyka Przed trudnymi rozmowami warto dobrze się przygotować. Przemyśl, co chcesz powiedzieć, i w jaki sposób to wyrazisz. Możesz także ćwiczyć asertywne odpowiedzi przed lustrem lub z zaufanym przyjacielem, aby nabrać pewności siebie.
2. Małe kroki Rozpocznij od prostych sytuacji, aby stopniowo budować pewność siebie. Możesz zacząć od ćwiczenia mówienia „nie” w łatwych do opanowania okolicznościach, np. przy odmowie udziału w spotkaniu towarzyskim, na które nie masz ochoty. Z czasem stanie się to bardziej naturalne w trudniejszych momentach.
3. Świadomość swoich praw Pamiętaj, że masz prawo do wyrażania swoich uczuć, myśli i potrzeb. Masz także prawo do wyznaczania granic i mówienia „nie”, kiedy coś nie odpowiada twoim wartościom czy priorytetom. Zrozumienie tego może wzmocnić twoją pewność siebie.
4. Pozytywne afirmację Stosowanie afirmacji może pomóc w budowaniu wiary w siebie. Powtarzanie prostych zdań, takich jak „Mam prawo wyrażać swoje uczucia” czy „Moje potrzeby są ważne”, może wzmocnić twoje poczucie własnej wartości i dodać ci odwagi w codziennych sytuacjach
5. Uważność i kontrola emocji Zarządzanie emocjami jest kluczowe w asertywnej komunikacji. Praktyki takie jak głębokie oddychanie, medytacja lub ćwiczenia relaksacyjne mogą pomóc w zachowaniu spokoju w stresujących sytuacjach. Uważność pozwala na lepsze rozpoznawanie swoich emocji i reakcji, co ułatwia asertywne wyrażanie siebie.

Podsumowanie

Odwaga jest nieodłącznym elementem asertywności. Wyrażanie siebie, stawianie granic, przyjmowanie krytyki i konstruktywne radzenie sobie z konfliktami to umiejętności, które wymagają wewnętrznej siły i pewności siebie. Pamiętaj, że asertywnym się bywa, a nie się jest!!!

Bycie asertywnym przynosi wiele korzyści, takich jak zwiększona pewność siebie, lepsze relacje oparte na wzajemnym szacunku, mniejszy stres i większa kontrola nad swoim życiem. Jasne wyrażanie swoich potrzeb i stawianie granic pozwala unikać frustracji, budować autentyczne relacje oraz sprzyja osobistemu rozwojowi. Dzięki temu łatwiej radzić sobie z wyzwaniami i podejmować decyzje zgodne z własnymi wartościami. Sytuacje, w których nie jesteś asertywny, traktuj jak pole doświadczalne. Analizuj je, wyciągaj wnioski i ucz się na swoich błędach, aby stać się coraz bardziej pewnym siebie i skutecznym w komunikacji.