[20.09.2024]

W dzisiejszych czasach hasło „akceptacja siebie” wybrzmiewa zewsząd – słyszymy o niej w mediach, na szkoleniach, w rozmowach. Ale co tak naprawdę kryje się za tymi słowami? Akceptacja siebie to nie tylko przyjęcie swoich zalet i sukcesów, ale też pogodzenie się z własnymi słabościami i niedoskonałościami. To zrozumienie, że nie musimy być idealni, aby zasługiwać na miłość i szacunek – zarówno od innych, jak i od siebie samego. Akceptacja siebie to również droga do wolności i spójności, która pozwala nam żyć autentycznie i pełniej.

Stanięcie w prawdzie

Akceptacja siebie to przede wszystkim stanięcie w prawdzie. To moment, w którym patrzymy na siebie bez iluzji i samooszukiwania, dostrzegając, kim naprawdę jesteśmy oraz w jakim miejscu się znajdujemy. To uczciwe spojrzenie na swoje życie i własne emocje. Wbrew pozorom, nie jest to rezygnacja z dążenia do rozwoju, ale pierwszy krok w jego stronę.

Kiedy przestajemy unikać swoich wad i słabości, a zaczynamy je akceptować, zyskujemy ogromną siłę. Akceptacja pozwala nam zobaczyć, co w sobie cenimy, a co chcielibyśmy zmienić. Pomaga nam zrozumieć, jakie są nasze zasoby, na czym możemy się oprzeć, a które obszary wymagają większej uwagi i pracy. Dzięki temu stajemy się bardziej świadomi i spójni, co daje nam poczucie wolności i autentyczności.

Niezwykli w swojej zwykłości

Akceptacja siebie nie oznacza, że zawsze musimy być szczęśliwi, spokojni czy pewni siebie. To zrozumienie, że każdy z nas ma prawo do różnych emocji i stanów. Jesteśmy sobą, niezależnie od tego, czy odczuwamy radość, złość, smutek czy zmęczenie. Każda z tych emocji to część nas, a przyjęcie ich wszystkich bez oceniania to klucz do budowania zdrowej relacji z samym sobą.

Niezwykli w swojej zwykłości, doskonali w swojej niedoskonałości – to my. Przyjęcie siebie z każdą emocją, każdą wadą i zaletą, bez ciągłej presji na bycie idealnym, otwiera nas na prawdziwy rozwój. To poczucie wolności, które pozwala nam być autentycznymi i pełnymi.

Kierunek rozwoju

Stanięcie w prawdzie o sobie może nam pomóc nie tylko w lepszym zrozumieniu siebie, ale też w nadaniu kierunku naszemu życiu. Kiedy uczciwie przyznajemy, kim jesteśmy i gdzie jesteśmy, możemy świadomie zdecydować, co chcemy rozwijać, a nad czym jeszcze pracować. Skupiając się na naszych zasobach i pracując nad deficytami, mamy szansę na bardziej autentyczny rozwój.

Akceptacja to pierwszy krok – nie rezygnacja, ale świadoma decyzja o tym, jaką drogą chcemy iść. To zrozumienie, że rozwój nie oznacza stawania się kimś innym, ale pełniejsze wyrażanie tego, kim już jesteśmy. To droga do wolności i spójności, która umożliwia nam pełniejsze i bardziej autentyczne życie.

Podsumowanie

Akceptacja siebie to nie tylko modne hasło, ale proces głębokiej, codziennej pracy nad wewnętrzną życzliwością i zrozumieniem. To odwaga, by stanąć w prawdzie o sobie – zarówno o swoich mocnych stronach, jak i deficytach. Dzięki akceptacji zyskujemy przestrzeń na autentyczny rozwój, bez ciągłej presji bycia idealnym. Akceptacja to nie koniec drogi, ale fundament, na którym możemy budować lepszą, bardziej świadomą wersję siebie – wolną i spójną.

Ewa Gołębiewska – psycholog